Svila je prirodno proteinsko vlakno koje se može istkati u tekstil. Najpoznatiji tip svile dobija se iz čaura, kokona, larvi dudove svilobube. Sjajnog izgleda, zbog čega je i cenjena, potiče od trougaone, prizmaste strukture koja omogućava svilenoj tkanini da prelama svetlost iz različitih uglova. Prema kineskoj legendi istorija svile započela je 2640. godine pre Hrista, u vrtovima “Žutog cara” Huan Dia. Znatiželjan šta to uništava lišće njegovih stabala duda, poslao je u park svoju suprugu Hi Ling Li. Na granama je otkrila bele bube koje su prele sjajne mekane čaure. I kako priča kaže jedna čaura je slučajno upala u njen vreli čaj i…niti su se razmotale. Iz čaja je izvukla jednu jedinu dugačku nit. Svila je “rođena”!
O atraktivnosti i popularnosti svile kroz istoriju govori i činjenica da je glavni trgovački put od Azije do Evrope dobio ime baš po njoj: “Put svile”. Proizvodnja svile na zapadu je omogućena tek 552. naše ere, i to nakon što su dva monaha odnela jajašca svilene bube vizantijskom caru Justinijanu skrivena u bambusovom štapu. Stanovnici teritorije današnje Kine su u strogoj tajnosti, pod pretnjom smrtne kazne, čuvali način proizvodnje svile oko jednog milenijuma. Gde god je došla bez nje se više nije moglo. Svila je postala i ostala tkanina koja je zbog svoje lepote, lakoće, sjaja i specifične osobine da leti hladi, a zimi greje, jedinstvena i nezamenljiva u svakom vidu upotrebe.
Jedno od mnogobrojnih istraživanja o svilenoj tkanini otkrilo je, između ostalog, zašto svila ima blagotovoran učinak na kožu. Sericin, protein koji se nalazi u svili prijanja uz protein keratin u koži i kosi, stvarajući tako zaštitni sloj na kosi i koži, što pomaže kod sprečavanja sasušivanja kože i pojave bora. Još jedno objašnjenje za blagotvoran učinak svile na kožu je to što se gusenice koje proizvode svilu hrane plodovima duda, koji su bogati antioksidantima za koje se zna da pomažu u obnavljanju ćelija u telu.
